III RC 173/22 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Mikołowie z 2023-04-13

Sygn. akt III RC 173/22



WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ


Dnia 13 kwietnia 2023r.



Sąd Rejonowy w Mikołowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:


Przewodniczący: Sędzia Dobrosława Skibińska

Protokolant: stażysta Karolina Adamczyk



po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2023r. w Mikołowie


na rozprawie sprawy z powództwa H. K.

przeciwko D. K.


o uchylenie obowiązku alimentacyjnego



oddala powództwo w całości;


nakazuje pobrać od powoda H. K. na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Mikołowie) kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania;














III RC 173/22



ZARZĄDZENIE


odnotować;

odpis wyroku z klauzulą wykonalności doręczyć przedstawicielce ustawowej małoletnich powódek;

kal. 7 dni lub z wpływem.




M. dnia, 13 kwietnia (...).



………………………………..





Sygn. akt III RC 173/22


UZASADNIENIE


Pozwem, który wpłynął do tutejszego Sądu w dniu 30 sierpnia 2022r. – zmodyfikowanym następnie pismem procesowym z dnia 22 grudnia 2022r. - H. K. domagał się uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanej D. K. w kwocie po 500 zł miesięcznie na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 2 listopada 2016r. w sprawie sygn. akt XVII RCa 238/16, ewentualnie o obniżenie tegoż obowiązku do kwoty po 200zł miesięcznie.

W uzasadnieniu podał, iż nastąpiła istotna zmiana okoliczności w życiu powoda uzasadniająca wystąpienie z pozwem o uchylenie alimentów, albowiem od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów nastąpiła zmiana stosunków polegająca na istotnym zmniejszeniu się jego możliwości majątkowych, a jednocześnie poprawiła się sytuacja zarobkowa pozwanej.

W odpowiedzi na pozew pozwana D. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości wskazując, iż sytuacja majątkowa powoda jest znacznie lepsza, aniżeli przedstawiana.


Sąd ustalił następujący stan faktyczny:


Wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 maja 2014r. w sprawie XVII RC 1360/13 małżeństwo stron zostało rozwiązane przez rozwód z winy powoda, który został obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz pozwanej w wysokości po 1250 zł miesięcznie, których wysokość zmieniono następnie w oparciu o wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 grudnia 2014r w sprawie o sygn. Akt I ACa 785/14 do kwoty po 800 zł miesięcznie

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 14 listopada 2016r. wydanym w sprawie o sygn. akt XVII RCa 238/16 obowiązek alimentacyjny powoda względem pozwanej zmniejszono do kwoty po 500 zł miesięcznie.


Powód H. K. prowadzi działalność gospodarczą w miejscu swojego zamieszkania polegającą na sprzedaży części samochodowych. Powód nie ponosi kosztów najmu lokalu, od wielu lat wykazuje straty z prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem powoda nie jest w stanie jej zamknąć z uwagi na zadłużenie w hurtowniach, które wynosi ok. 10.000 zł. H. K. posiada zadłużenia związane z wydatkami na karcie kredytowej oraz zadłużenie w hurtowniach w związku z zakupem towaru na kwotę około 30 000 zł. Posiada dom, w którym zamieszkuje oraz dwa samochody, w tym jeden niezbędny mu do dostarczenia towaru do klientów oraz do odbierania towaru w hurtowni. Nie posiada żadnych oszczędności, ani innego majątku poza wskazanymi samochodami i domem. Od grudnia 2021 r. pobiera świadczenie emerytalne w wysokości około 3000 zł netto. Powód nadal posiada orzeczenie o zdolności do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej.

Wskazuje, iż z uwagi na swoje schorzenia leczy się w poradni ortopedycznej reumatologicznej, chorób płuc, kardiologicznej i neurologicznej.

Koszty utrzymania powoda kształtują się na kwotę ok 4500,00zł.


Pozwana D. K. pobiera świadczenie emerytalne w wysokości ok. 2300zł netto oraz prowadzi działalność gospodarczą w formie tzw. „kącika do prasowania”, z którego w 2022r. osiągnęła dochód w wysokości ok. 30.000,00 zł w skali roku. Pozwana leczy się na nadciśnienie, pozostaje pod kontrolą lekarza angiologa. Swoje koszty utrzymania oceniła na kwotę około 1900 -2000 zł miesięcznie, pozwana nie posiada żadnego majątku poza mieszkaniem, w którym zamieszkuje.

W 2020r. strony zawarły ugodę w sprawie o podział majątku dorobkowego bez wzajemnych spłat.


Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o cały materiał dowodowy zebrany w sprawie, w tym o zeznania stron oraz dokumenty znajdujące się w aktach Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie XVII RC 1360/13 oraz Sądu Rejonowego w Mikołowie w sprawie III RC 307/15. W ocenie sądu zeznania pozwanej są wiarygodne, natomiast powód swoją sytuację majątkową starał się przedstawić w znacznie gorszym świetle, aniżeli jest w rzeczywistości. Sąd pominął w trybie art. 235 2 par. 1 pkt 3 wnioski w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy I Ns 365/15, z dokumentów dołączonych do odpowiedzi na pozew (k. 48-55), jak również wnioski dowodowe zawarte w piśmie z dnia 22.02.2023r. w pkt 4 a-b (k.104).




Sąd zważył, co następuje:


Roszczenia H. K. w stosunku do pozwanej D. K. oparte są na treści art. 138 kro., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami. Wskazać należy, iż małżonek wyłącznie winny rozkładu małżeństwa ma prawny obowiązek zaspokajania potrzeb małżonka niewinnego, nie mających cech niedostatku.


W ocenie Sądu nie nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., na którą powołuje się powód, albowiem jego sytuacja finansowa faktycznie nie uległa zmianom uzasadniającym uwzględnienie powództwa. Powód wskazuje, iż w chwili orzekania w przedmiocie alimentów w 2016r. prowadził działalność gospodarczą, która już wówczas była niedochodowa i przynosiła straty. Powód otrzymuje świadczenie emerytalne od grudnia 2021r, a zatem po wydaniu ostatniego orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego.


Zdaniem sądu, biorąc pod uwagę zeznania powoda i pozostały materiał dowodowy, wydatki powoda są wyższe, aniżeli pobierane przez niego świadczenie emerytalne. Przy ostatnim orzeczeniu w przedmiocie alimentów powód nie pobierał emerytury, które to świadczenie zostało mu przyznane w grudniu 2021r. Powód nadal pozostaje pod opieką dotychczasowych lekarzy specjalistów, pod opieką których pozostawał przy ostatnim orzeczeniu przedmiocie alimentów. Aktualnie powód ponosi dodatkowe koszty z tytułu zakrzepicy wysokości 45 zł miesięcznie, których to kosztów nie ponosił przy ostatnim orzeczeniu przedmiocie alimentów.

Wskazać należy, że od ostatniego orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego powód wykazywał straty z prowadzonej działalności gospodarczej, która w dalszym ciągu w ocenie powoda nie przynosi dochodów. Nadto sytuacja majątkowa powoda uległa poprawie, albowiem od grudnia 2021 r. przysługuje mu świadczenie emerytalne w wysokości około 3.000,00 zł netto. Wskazane przez powoda koszty utrzymania na kwotę około 4.500,00 zł oraz prowadzenie działalności gospodarczej na przestrzeni wielu lat pozwalają sądzić, że powód uzyskuje z niej dochód, a wykazywana strata jest jedynie dokumentacją o charakterze rachunkowym na potrzeby fiskalne.

Sytuacja majątkowa pozwanej od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów w ocenie sądu nie uległa zasadniczej zmianie. Nadal prowadzi tą samą działalność gospodarczą, otrzymuje świadczenie emerytalne, które otrzymywała przy ostatnim orzeczeniu w 2016 r., a które nieznacznie wzrosło z uwagi na inflację.


Również koszty utrzymania stron nie uległy znaczącej zmianie poza ogólnym wzrostem cen towarów i usług. Strony z uwagi na swój wiek ponoszą koszty związane z dolegliwościami chorobowymi. Powód jest objęty opieką medyczną tych samych lekarzy specjalistów. Analogiczna sytuacja dotyczy pozwanej.


Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie sądu po stronie powoda nie zaszły okoliczności zmniejszające jego możliwości zarobkowe uzasadniające uchylenie, czy zmniejszenie obowiązku alimentacyjnego względem pozwanej.


Na mocy art. 98 kpc orzeczono o kosztach postępowania jak w pkt 2 orzeczenia nakazując pobrać od powoda kwotę 60 zł tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania – art. 5 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 183 5 kpc.







Z:

Odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku dor. pełn. powoda – adw. M. K. inf. o przedłużonym T do sporz. uzasadnienia


Dodano:  ,  Opublikował(a):  Monika Zazula
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Mikołowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Dobrosława Skibińska
Data wytworzenia informacji: