Treść orzeczenia II K 770/21 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mikołowie

II K 770/21 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Mikołowie z 2024-06-12

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 770/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

J. C. (1)

w dniu 2 lipca 2017 roku w Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla podmiotu gospodarczego o nazwie Huta (...) SA w Z. i pełniąc funkcję Prezesa Zarządu Huty (...) SA w Z. doprowadził pokrzywdzonego T. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem w ten sposób, że zawarł z nim umowę pożyczki gotówkowej na kwotę 35.000 zł zabezpieczona także przewłaszczeniem na zabezpieczenie towarem własności Huta (...) SA w Z. w postaci 15.000 szklanek o wartości łącznej 75.000 zł wprowadzając go w błąd co do rzeczywistego wyodrębnienia przedmiotu zabezpieczenia w/w umowy pożyczki, nieprawdziwie zapewniając kontrahenta co do faktu wyodrębnienie i przewłaszczenia w/w szklanek, nie mając zamiaru wywiązania się z zawartej umowy pożyczki gotówkowej, działając na szkodę T. G.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- Oskarżony J. C. (1) pełnił funkcję Prezesa Zarządu Huty (...) S.A. w Z.. Oskarżony podejmował w szczególności decyzje o zaciąganiu przez S. zobowiązań finansowych, w tym pożyczek. Spółka zajmowała się produkcją wyrobów kryształowych.

- Funkcję dyrektora do spraw produkcji sprawował w Spółce (...). Z uwagi na trudną sytuację finansową Spółka zawierała poza instytucjami bankowymi umowy pożyczek przeznaczanych na różne cele, w szczególności związane z potrzebnymi modernizacjami, zabezpieczając je produktami firmy, bądź półfabrykatami. W takich sytuacjach sytuacji towar był wydzielany na magazynie. O każdej tego rodzaju umowie zawartej przez oskarżonego informowany był dyrektor do spraw produkcji – W. K. (1), który wydawał z kolei polecenia wydzielenia określonej partii towaru stanowiącego zabezpieczenie pożyczki kierownikowi wyrobów magazynowych, którą to funkcję w firmie pełnił Ł. W.. To on zajmował się kwestiami technicznymi związanymi z ustanowionym zabezpieczeniem pożyczki na określonym towarze.

- W 2017r. oskarżony zdecydował się zmodernizować linię produkcyjną Spółki, by poprawić jej konkurencyjność na rynku, lecz firma nie posiadała własnych środków na ten cel. Oskarżony postanowił zaciągnąć na ten cel pożyczki przy wykorzystaniu pomocy firmy (...), zajmującej się profesjonalnie kojarzeniem inwestorów i pożyczkodawców dla podmiotów potrzebujących wsparcia finansowego. Firma (...) czynności te realizowała przy wykorzystaniu specjalnej strony internetowej – CapitalClub.pl, gdzie organizowane były aukcje, w ramach których poszukujący wsparcia finansowego mogli znaleźć chętnych inwestorów. W tym czasie kondycja finansowa Spółki była zła, Spółka posiadała zaległości z tytułu należności publicznoprawnych, lecz oskarżony starał się pozyskiwać środki na bieżącą działalność. Na początku 2017 r. pokrzywdzony T. G. zainteresował się ogłoszeniem na stronie internetowej firmy (...). Pokrzywdzony ostatecznie zachęcony przez przedstawiciela w/w firmy - P. J. (1) przystąpił do aukcji, na której zaoferował możliwość udzielenia Hucie (...) S.A. w Z. pożyczki w kwocie 30 000 złotych, jednak aukcji tej nie wygrał. Pokrzywdzony przystąpił do kolejnej aukcji i ostatecznie udzielił Hucie pożyczki w kwocie 35 000 złotych. Po kilku dniach otrzymał drogą pocztową potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki z dnia 2 lipca 2017r. wraz z harmonogramem spłat oraz ogólnymi warunkami umów pożyczek wraz z wekslem in blanco podpisanym już przez Prezesa Zarządu Huty (...) S.A. w Z.. Zgodnie z § 11 ogólnych warunków umów pożyczek w celu zabezpieczenia zobowiązań wynikających z umowy Pożyczkobiorca przenosił na Pożyczkodawcę na mocy zawartej umowy pożyczki własność rzeczy ruchomych, a to : wyrobów kryształowych których łączna wartość wg. zestawienia stanu magazynowego na dzień zawarcia umowy wynosi 75 000,00 zł zwanych w dalszej części umowy „przedmiotem przewłaszczenia”, z zastrzeżeniem warunku, że jeżeli wszelkie zobowiązania zostaną spłacone w określonym w umowie terminie, przeniesienie własności straci moc i pożyczkobiorca stanie się z powrotem właścicielem tych rzeczy. Pożyczkobiorca oświadczał nadto, że przewłaszczone na pożyczkodawcę rzeczy są jego wyłączną własnością, znajdują się w jego posiadaniu, nie są obciążone żadnymi prawami osób trzecich, a w szczególności nie są przedmiotem bankowego zastawu rejestrowego, a rozporządzenie nimi przez Pożyczkobiorcę nie podlega żadnym ograniczeniom ustawowym, umownym bądź statutowym. Wartość przedmiotu przewłaszczenia na dzień zawarcia niniejszej umowy określono na 75 000,00 zł, zaś wartość poszczególnych rzeczy wchodzących w skład przedmiotu przewłaszczenia została określona w załączniku nr 1 stanowiącym integralną część umowy. Pokrzywdzony podpisał umowę i odesłał ją nadawcy oraz przekazał na rachunek bankowy wskazany w umowie środki pieniężne w kwocie 35 000 złotych. Pokrzywdzony w żaden sposób nie zainteresował się towarem stanowiącym zabezpieczenie pożyczki, a w szczególności nie udał się do siedziby pożyczkobiorcy celem kontroli, czy zabezpieczenie istnieje i jest fizycznie wyodrębnione. Po około 3 tygodniach pokrzywdzony otrzymał od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Otwocku pismo informujące o wszczęciu postępowania w celu wykonania zabezpieczenia przeciwko Hucie (...) S.A. w Z.. Wówczas pokrzywdzony zadzwonił na numer wskazany w umowie i w rozmowie telefonicznej z żoną oskarżonego, która numer ten użytkowała uzyskał zapewnienie, że Huta mimo problemów finansowych wywiąże się z zobowiązania. Pokrzywdzony skontaktował się także z P. J., który również uspokajał go twierdząc, że Huta spłaci pożyczkę. W wyznaczonym w umowie terminie pożyczkobiorca nie zapłacił pierwszej raty pożyczki, lecz mimo to pokrzywdzony nie zrealizował swego uprawnienia zawartego w § 12 ust. 7 Ogólnych warunków umów pożyczek i nie wezwał go do wydania przedmiotu przewłaszczenia, co - zgodnie z tym uregulowaniem – obligowało pożyczkobiorcę do wydania przedmiotów będących zabezpieczeniem pożyczki. Zamiast tego pokrzywdzony podpisał z firmą zarządzaną przez oskarżonego aneks nr (...) z dnia 2 listopada 2017r. do umowy pożyczki z dnia 2 lipca 2017r. zmieniający wynagrodzenie z tytułu udzielenia pożyczki oraz harmonogram spłat. I z postanowień aneksu Spółka się nie wywiązała i nie dokonała zapłaty pokrzywdzonemu jakiejkolwiek wpłaty.

- K. finansowa Spółki była coraz gorsza, zaś postanowieniem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 18 czerwca 2018r., sygn. akt VIII GU 179/17 ogłoszono upadłość Huty (...) Spółki Akcyjnej w Z. i wyznaczono syndykiem J. P.. Pokrzywdzony zgłosił swoją wierzytelność do masy upadłościowej.

- w dacie objęcia majątku spółki przez tymczasowego zarządcę sądowego na magazynach spółki znajdowały się znaczne ilości towaru, w tym asortyment o oznaczeniach odpowiadających tym wyrobom, które stanowiły zabezpieczenie pokrzywdzonego.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka T. G.

zeznania świadka J. P.

zeznania świadka P. J. (1)

zeznania świadka H. W.

zeznania świadka Ł. W.

zeznania świadka D. C.

zeznania świadka W. K. (1)

potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki

harmonogram spłat

ogólne warunki umów pożyczek

weksel

załącznik do umowy pożyczki

spis inwentarza

protokół oględzin wraz z załącznikami

pełny odpis z rejestru zastawów

protokół oględzin wraz z załącznikami

pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 26 października 2021r. z załącznikami

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 25 października 2021r.

opinia sądowo-psychiatryczna

wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie z dnia 12.04.2023r., sygn. akt II K 1930/21/S wraz z uzasadnieniem

wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 25.08.2023r., sygn. akt IV Ka 951/23 wraz z uzasadnieniem

wydruk z KRS

dokumentacja komornicza

k. 233-235, 765-768

k. 13-15, 719-721

k. 59-60, 290-291, 539-540, 758-759

k. 63-64, 768-769

k. 90-91, 93-94, 423-424, 543-544, 740-741

k. 260-261, 427-428, 544-545, 741-742

k. 770

k. 782-783

k. 4

k. 5

k. 6-10

k. 11

k. 12

k. 73-86

k. 97-224

k. 294-295

k. 296-389

k. 414-420

k. 421

k. 438-442

k. 723-728

k. 729-738

k. 771-773, 774-779

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.2

J. C. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- Oskarżony wprowadził kontrahenta w błąd co do rzeczywistego wyodrębnienia przedmiotu zabezpieczenia umowy pożyczki, nieprawdziwie zapewniając kontrahenta co do faktu wyodrębnienia i przewłaszczenia szklanek, nie mając zamiaru wywiązania się z zawartej umowy pożyczki gotówkowej

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka T. G.

zeznania świadka J. P.

zeznania świadka P. J. (1)

zeznania świadka H. W.

zeznania świadka Ł. W.

zeznania świadka D. C.

zeznania świadka W. K. (1)

potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki

harmonogram spłat

ogólne warunki umów pożyczek

weksel

załącznik do umowy pożyczki

spis inwentarza

k. 233-235, 765-768

k. 13-15, 719-721

k. 59-60, 290-291, 539-540, 758-759

k. 63-64, 768-769

k. 90-91, 93-94, 423-424, 543-544, 740-741

k. 260-261, 427-428, 544-545, 741-742

k. 770

k. 782-783

k. 4

k. 5

k. 6-10

k. 11

k. 12

k. 73-86

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego

- w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu, nadto opisywał działalność firmy, której był Prezesem Zarządu oraz podejmowane przez siebie kroki służące jej ratowaniu, wyjaśnienia oskarżonego uznać należało za wiarygodne. W tym zakresie korespondowały one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a to m.in. zeznaniami słuchanych w sprawie świadków – w szczególności P. J. (1) i W. K. (1), H. W. i Ł. W., jak również dowodami z dokumentów. Z dowodów tych wynikało, że oskarżony nie prowadził z pokrzywdzonym jakichkolwiek rozmów ani pertraktacji handlowych, a jedynie korzystając z pośrednictwa firmy (...) zarejestrował się na właściwej stronie internetowej i oczekiwał na zgłoszenie się inwestora, a po rozstrzygnięciu zorganizowanej tam aukcji zawarł umowę pożyczki. Co więcej, wierzytelność pokrzywdzonego była zabezpieczona poprzez przeniesienie na jego własność wyrobów kryształowych o wartości 75 000 złotych, a więc znacznie przewyższających wartość udzielonej pożyczki, a nie sposób udowodnić również oskarżonemu, że w czasie, gdy majątek Spółki przejął zarządca tymczasowy, na rozlicznych magazynach Spółki nie było wyodrębnione zabezpieczenie ustanowione zgodnie z umową pożyczki na rzecz pokrzywdzonego. O tym, że zabezpieczenie takie istniało świadczą zarówno zeznania świadka W. K., jak i P. J.. Z kolei fakt, że w załączniku do umowy pożyczki w postaci dokumentu o nazwie „Przesunięcie do magazynu zabezpieczeń” błędnie oznaczono rodzaj asortymentu stanowiącego zabezpieczenie – przy prawidłowym podaniu symbolu - nie świadczy zdaniem Sądu o braku takiego zabezpieczenia, lecz stanowić może wynik zwykłej omyłki pisarskiej .

zeznania świadków:

T. G.,

J. P.,

P. J. (1),

H. W.,

Ł. W.,

D. C.,

W. K. (1)

- zeznania świadków były szczere, spójne i logiczne, korespondowały z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, a to z uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami oskarżonego, jak i dowodami z dokumentów

opinia sądowo-psychiatryczna

- wnioski opinii były czytelne, jasne i znajdowały rzetelne uzasadnienie w treści opinii, brak podstaw by je kwestionować, wnioski wysnute na podstawie opinii są jednoznaczne. Biegli w sposób kompleksowy i logiczny wyjaśnili wszystkie wątpliwości. Ich opinia była spójna i nie zawierała błędów logicznych. Została uzasadniona w sposób, który umożliwił sądowi kontrolę procesu myślowego biegłych

dowody z dokumentów:

potwierdzenie zawarcia umowy pożyczki,

harmonogram spłat,

ogólne warunki umów pożyczek,

weksel,

załącznik do umowy pożyczki,

spis inwentarza,

protokół oględzin wraz z załącznikami,

pełny odpis z rejestru zastawów,

protokół oględzin wraz z załącznikami,

pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 26 października 2021r. z załącznikami,

pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. z dnia 25 października 2021r.,

wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie z dnia 12.04.2023r., sygn. akt II K 1930/21/S wraz z uzasadnieniem,

wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 25.08.2023r., sygn. akt IV Ka 951/23 wraz z uzasadnieniem,

wydruk z KRS,

dokumentacja komornicza

- dokumenty sporządzone przez upoważnione osoby, nie zawierały błędów logicznych, korespondowały z zeznaniami słuchanych w sprawie świadków

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

J. C. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sprawcą przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jest ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując działanie musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Powyższe ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem ewentualnym, zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć takiego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 KK należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 2002, s. 306, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13.12.2001 r., I AKa 312/01, KZS 2002, Nr 4, poz. 45). ( por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. akt II KK 327/06, Legalis nr 162824).

Do znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. należą trzy oszukańcze sposoby jego popełnienia: wprowadzenie innej osoby w błąd, wyzyskanie błędu, wyzyskanie niezdolności innej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Pierwszy i drugi opiera się na błędzie pokrzywdzonego, którego wyobrażenie o rzeczywistości nie odpowiada faktom w zakresie istotnym dla podjęcia decyzji o określonym rozporządzeniu mieniem (wyr. SN z 2.12.2002 r., IV KKN 135/00, Prok. i Pr. – wkł. 2003, Nr 6, poz. 8; wyr. SN z 18.6.2019 r., V KK 246/18, L.). Sprawca albo błąd ten wywołuje, przedstawiając pokrzywdzonemu fałszywy obraz rzeczywistości, albo wykorzystuje fakt, że pokrzywdzony z innego powodu jest już w błędzie. Trzeci sposób popełnienia oszustwa wiąże się ze szczególnymi cechami osoby dokonującej rozporządzenia mieniem. Jej niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania może mieć charakter zarówno trwały (gdy przyczyną jest np. niedojrzałość), jak i przejściowy (gdy przyczyną jest np. stan odurzenia) (zob. np. wyr. SA we Wrocławiu z 18.12.2015 r., II AKa 307/15, L.; wyr. SA w Gdańsku z 18.11.2015 r., II AKa 339/15, L.). ( Kodeks karny. Komentarz, Fragment pozycji: Kodeks karny. Komentarz, red. prof. dr hab. A. G., prof. dr hab. K. W., Legalis 2024r.).

Konfrontując powyższe z faktami, które legły u podstaw rozstrzygnięcia należy stwierdzić, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu J. C. (1) sprawstwa zarzucanego mu czynu, bowiem nie pozwalają na to wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego.

Oskarżonemu postawiono zarzut popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę pokrzywdzonego T. G.. Czyn ten polegać miał na doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez zawarcie z nim umowy pożyczki gotówkowej na kwotę 35.000 zł zabezpieczonej także przewłaszczeniem na zabezpieczenie towarem własności Huta (...) S.A. w Z. w postaci 15.000 szklanek o wartości łącznej 75.000 zł, jak i wprowadzeniu pokrzywdzonego w błąd co do rzeczywistego wyodrębnienia przedmiotu zabezpieczenia umowy pożyczki, przy braku zamiaru wywiązania się z zawartej umowy pożyczki gotówkowej.

W ocenie Sądu oskarżonemu nie sposób dowieść ponad wszelką wątpliwość podjęcia jakichkolwiek oszukańczych zabiegów opisanych wyżej, które miałyby na celu doprowadzenie pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Oskarżony osobiście nie prowadził żadnych działań służących nakłanianiu pokrzywdzonego do zawarcia umowy pożyczki. Do zawarcia tej umowy doszło wszakże za pośrednictwem firmy (...) – firmy zajmującej się kojarzeniem pożyczkodawców i pożyczkobiorców -, a właściwie strony internetowej dedykowanej dla takiej działalności stworzonej przez firmę (...). Do umowy pożyczki doszło w ramach aukcji, do której pokrzywdzony przystąpił, i którą wygrał, o czym świadczy treść dokumentu oznaczonego jako „Potwierdzenie zwarcia umowy pożyczki”(k. 4 akt sprawy). Ani przed zawarciem wzmiankowanej umowy, ani potem oskarżony nie miał kontaktu z pokrzywdzonym, zaś oskarżony do zakończenia aukcji nie wiedział, czy uda się zarządzanej przez niego Spółce wsparcie finansowe pozyskać i od kogo. Podkreślić także należy, że żaden z przeprowadzonych dowodów nie pozwala ze stuprocentową pewnością stwierdzić, że przedmioty, które stanowiły zabezpieczenie pożyczki w rzeczywistości nie istniały, bądź nie zostały wyodrębnione ze stanów magazynowych pożyczkobiorcy. Wnioskowi takiemu przeczą zresztą wprost - wiarygodne zdaniem Sądu - zeznania świadków W. K. (1) oraz P. J. (1), które potwierdzają istnienie zabezpieczenia pożyczki. Jednocześnie zaznaczyć trzeba, że - zgodnie § 12 pkt 5 i 6 Ogólnych warunków umów pożyczek (k. 9 akt sprawy) - pożyczkobiorca miał prawo zbywania rzeczy wchodzących w skład przedmiotu przewłaszczenia, przetwarzania, używania do produkcji pod warunkiem równoczesnego zastąpienia rzeczy zbytych/przetworzonych rzeczami tego samego rodzaju, tej samej jakości i ilości - pod warunkiem poinformowania o tym pożyczkodawcy drogą mailową.

Niezwykle istotną kwestią w realiach niniejszej sprawy jest i to, że wartość zabezpieczenia pożyczki miała ponad dwukrotnie wyższą wartość od kwoty udzielonej pożyczki. Mimo posiadania takiego zabezpieczenia pokrzywdzony wobec braku wpłaty pierwszej raty pożyczki nie wykorzystał swojego uprawnienia przysługującego mu na mocy § 12 pkt 7 Ogólnych warunków umów pożyczek (k. 9 akt sprawy) i nie wezwał pożyczkobiorcy do wydania przedmiotu przewłaszczenia, który to pożyczkobiorca zobowiązany był niezwłocznie wydać na jego pierwsze żądanie, lecz podejmując ryzyko gospodarcze aneksował zawartą umowę pożyczkową określając późniejszy termin spłaty pożyczki i to mimo, że posiadał już wówczas informacje od Komornika o zajęciu wpłaconej przez siebie Hucie tytułem pożyczki kwoty na poczet innych zobowiązań tej firmy.

Nie sposób również przypisywać oskarżonemu odpowiedzialności za treści i zapewnienia, które mógł przekazywać pokrzywdzonemu P. J. (1) – przedstawiciel firmy, która zarabiała przecież na doprowadzaniu do finalizowania umów pożyczek, by skłonić pokrzywdzonego, aby do aukcji stanął i zainwestował swoje pieniądze. W toku postępowania nie udało się przy tym wykazać, by między oskarżonym a P. J. (1) istniała inna relacja, niż ta wynikająca ze współpracy w ramach firmy (...), lub by zaistniało między nimi porozumienie ukierunkowane na oszukanie pokrzywdzonego. Nie jest także możliwe udowodnienie oskarżonemu, że przed pokrzywdzonym zataił faktyczną sytuację finansową firmy, której był Prezesem Zarządu, skoro Huta wystąpiła w oficjalnej aukcji na stronie internetowej, a pokrzywdzony przed zawarciem umowy miał możliwość zapoznania się na stronie internetowej, gdzie aukcja się odbywała z wymaganymi przez organizatora aukcji dokumentami swego potencjalnego kontrahenta.

Na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie sposób zatem z pełną stanowczością wykazać, że oskarżony podejmował jakiekolwiek oszukańcze zabiegi, by pokrzywdzonego doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W niniejszej sprawie brak było w ocenie Sądu wystarczających dowodów świadczących o tym, że oskarżony miał zamiar oszukania pokrzywdzonego i w tym celu podjął konkretne zachowania. Nie udało się w toku postępowania ustalić w sposób niewątpliwy, że J. C. celowo wprowadził w błąd lub wyzyskał błąd pokrzywdzonego i przez to doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – i jednocześnie chciał przestępstwo oszustwa popełnić. Oskarżony wszelkimi siłami starał się utrzymać firmę i zapewnić ciągłość jej funkcjonowania, zabiegał o wsparcie finansowe, które zapewniłoby przetrwanie Spółki, podejmował działania zmierzające do jej restrukturyzacji, jednak wszelkie te czynności nie powiodły się wobec przejęcia i zamknięcia zakładu przez syndyka prowadzącego postępowanie upadłościowe podmiotu, od którego Huta (...) S.A. w Z. ów zakład wynajmowała, a to z uwagi na brak porozumienia co do należnego za to czynszu oraz istniejące w tym zakresie zadłużenia Huty.

Zgodnie z art. 5 § 1 k.p.k. oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem, zaś zgodnie z § 2 cytowanego wyżej przepisu niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Konsekwencją zasady domniemania niewinności jest zatem zasada in dubio pro reo. Tak ukierunkowane rozstrzygnięcie wątpliwości ma na celu maksymalnie zabezpieczyć każdego oskarżonego przed pomyłką wymiaru sprawiedliwości poprzez rozstrzyganie powstałych wątpliwości natury faktycznej właśnie na jego korzyść (por. A. Murzynowski, Istota i zasady…, s. 247). Zatem w przypadku, gdy tezy oskarżenia zostały całkowicie obalone, a więc wykazano, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu, ale także w razie niemożności rozwiania określonych wątpliwości dotyczących zarzucanego czynu, zapaść musi wyrok uniewinniający, bowiem dla wydania wyroku skazującego nie wystarczy „uzasadnione podejrzenie” popełnienia przestępstwa, ale całkowita pewność, brak jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie.

W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę, szczegółowa analiza wszystkich okoliczności dotyczących zachowania się oskarżonego prowadzi do wniosku, iż nie dowiedziono oskarżonemu wypełnienia znamion czynu kwalifikowanego z art. 286 § 1 k.k. Zaistniały przeszkody do przypisania mu zarzutu niezgodnego z prawem zachowania, a w konsekwencji do przypisania winy w czasie popełnienia czynu. W tej sytuacji w świetle zebranego materiału dowodowego nie da się bez obawy popełnienia pomyłki wykluczyć innej wersji zdarzeń niż ta przyjęta w akcie oskarżenia. Mimo zatem wykorzystania istniejących możliwości poznawczych, w szczególności poprzez przesłuchanie świadków nie objętych aktem oskarżenia oraz analizę dodatkowej dokumentacji potwierdzającej starania oskarżonego zmierzające do powstrzymania upadku Huty, nadal pozostały wątpliwości, które zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. tłumaczyć należy na korzyść oskarżonego. Skutkować to musiało uniewinnieniem J. C. (1) od zarzutu popełnienia czynu opisanego akcie oskarżenia, gdyż nie jest dopuszczalne przypisanie mu zarzuconego czynu ze względu na regułę in dubio pro reo. W niniejszej sprawie brak jest dowodów przekonujących o sprawstwie oskarżonego w powyżej wskazanym zakresie.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

J. C. (1)

- w toku postępowania oskarżony korzystał z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, stąd należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz tegoż obrońcy wskazaną kwotę tytułem kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu oraz kwotę tytułem 23 % podatku od towarów i usług

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

- wobec uniewinnienia oskarżonego od zarzucanego mu czynu kosztami postępowania w sprawie Sąd obciążył Skarb Państwa

8. PODPIS

Dodano: 26 listopada 2024, Opublikował(a): Katarzyna Rokosz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Mikołowie
Data wytworzenia informacji: 12 czerwca 2024